9 augustus 2013 – Het afscheid in Motherwell

Om kwart voor 9 hadden Winanda en ik afgesproken met het overbuurmeisje van Peter en Daphne en 2 schoolvriendinnen van haar. Zij moesten 3 uur van school vrijwilligers werk doen en wilde dat graag bij de weggooibaby’s doen. Ze wisten alleen niet waar dit was dus had Peter gevraagd of wij mee wilde. Dus we zijn in de ochtend naar de weggooibaby’s gegaan en hebben daar lekker met de kinderen gezeten. 3 van de kinderen herkende mij en Winanda nog wel, dat zijn de oudste maar de rest waren allemaal te klein om ons te kunnen herkennen. De meiden vonden het leuk en fijn om daar te kunnen zijn en iets te betekenen voor hun dus ze besloten om vaker vrijwilligers werk daar te gaan doen.
Na 3 uur zijn we naar huis gereden om even te lunchen om vervolgens naar Motherwell te vertrekken. Normaal gesproken gaan we nooit naar Motherwell op vrijdag omdat de mensen elke vrijdag uitbetaald krijgen en sommige mensen het geld dan op een verkeerde manier gebruiken en het dan dus niet erg veilig meer is daar. Vandaag was het woman’s day en dus waren alle kinderen vrij van school en voor ons dus een mooie gelegenheid om afscheid van ze te nemen zodat we zeker wisten dan iedereen thuis was en niet iemand nog met schoolvrienden buiten was.
We gingen er allebei natuurlijk met een raar gevoel in ons buik naartoe en het was ook best stil in de auto, ik denk allebei diep in gedachten.
We zijn als eerst bij de jongens langs gegaan. Een aantal jongens zaten in hun kamer en wij mochten niet naar binnen, omdat ze met iets bezig waren. Nozi de huismoeder moest nog weg dus daar hebben we gelijk afscheid van genomen.
We hebben lekker met de jongens gedanst want de muziek van Michael Jackson stond hard op. Toen de andere jongens ook uit de kamer kwamen kregen we een heel lief briefje versierd met stickers en erop geschreven dat ze een geweldige tijd met ons hadden en dat ze ons zullen missen en we love you. Het was zo lief dat we dit kregen! We hebben nog een hele tijd met hun staan kletsen, fotos gemaakt, dansen en Junior deed allerlei goocheltrucjes met ons. Na een tijd was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen, ookal hadden we daar helemaal geen zin in! We hebben iedereen wel 100 x een dikke knuffel gegeven en het was voor ons en voor de jongens niet makkelijk dat we weggingen.
Uiteindelijk hebben ze ons nog uitgezwaaid en zijn we naar Cynthia gereden om afscheid te nemen. Hier hebben we ook iedereen een dikke knuffel gegeven en een groepsfoto gemaakt en ook hier kregen we een heel lief briefje waarop ze ons bedankte dat we naar het strand en de bioscoop met ze zijn geweest.
En dan naar Ellen’s huis. Hier hadden we al van 3 kinderen afscheid genomen omdat we wisten dat zij vandaag niet thuis zouden zijn en ook Ellen zou er vandaag niet zijn dus daar hadden we ook afscheid van genomen gister.
4 meiden waren hier nog thuis alleen toen we aankwamen was Rochelle buiten met vrienden maar gelukkig kwam ze nog binnen na een tijd zodat we ook van haar afscheid konden nemen. Voor Rochelle had ik nog 2 broeken, een trui en een shirtje achtergelaten waar ze erg blij mee was. We hebben hier nog een tijdje de crèche liedjes gezongen met Yolande en Zandile. Ook bij dit huisje kregen we van de groep een versierde brief waarin ze ons wilde bedanken voor de leuke tijd! En toen was ook hier het moment van afscheid nemen aangekomen. Iedereen een hele dikke knuffel. Yoland was zo als altijd nog zo vrolijk dus dat was heerlijk om te zien. Aan Zandile merkte je wel dat ze het wat moeilijker had en die was best stil, zij hebben dit ook nog nooit meegemaakt omdat ze nieuw zijn bij Thamsanqa.
En als laatste naar Lulama. Hier was gelukkig ook iedereen thuis om dag te zeggen. We hebben nog even lekker op de bank gezeten en ze hebben allerlei liedjes gezongen met dansjes voor ons gedaan. Ook het liedje waarin ze zingen “We are all a family” En hier was ook echt een familie gevoel dus dat is natuurlijk erg goed. Na alle leuke liedjes en dansjes kwam Simphiwe nog even langs. Die hebben we natuurlijk nog een keer een dikke knuffel gegeven en hij zei nog tegen me “i really gonna miss you”. We hebben hier in het huis nog even een groepsfoto gemaakt en zijn toen echt vertrokken.
Toen we uit Mothwell reden was het nog echt niet te bevatten dat dit de laatste keer zou zijn..Het voelde alsof we maandag gewoon weer terug zouden gaan, maar dat is helaas niet zo. Het is een heel raar gevoel en ik had er echt een beetje buikpijn van.
Onderweg zijn we even naar de supermarkt gereden waar je verse sushi kunt laten maken maar hier waren we al telaat voor. We hadden ook geen zin om te koken dus besloten maar om ergens wat te gaan eten. Dus ’s avonds hebben we bij de Spur prima gegeten. In de avond hebben we nog een hele tijd met Irma en Mariette voor de openhaard gezeten en gekletst over van alles.
Na een toch wel emotionele dag ga ik nu lekker slapen.