19 juli 2013 - Robben Eiland

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben met een kruik ging de wekker om half 8. Na een lekkere douche stond er weer een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Om 9 uur vertrokken we met de auto richting Robben Eiland. Na ongeveer een uur rijden kwamen we bij de haven aan waar de boot naar Robben Eiland vertrekt. We moesten nog een stukje lopen en het regende behoorlijk hard dus we hadden onze xxl regenponcho’s weer aan.
Om 11 uur vertrok de boot. Door de regen was het water erg wild, en er waren dus heel wat mensen zeeziek. Het personeel bleef aan iedereen zakjes en wc-papier uitdelen en het gehoor om ons heen was ook niet erg fijn. Gelukkig hadden wij er niet zó erg last van. Ik was alleen maar bang dat de boot om zou kiepen en we tussen de haaien zouden belanden, maar dat is belachelijk. Na een half uur op de onwijs schommelende boot kwamen we aan op Robben Eiland. Robben Eiland is het eiland waar onder andere Nelson Mandela 27 jaar gevangen heeft gezeten samen met nog andere anti-apartheidstrijders.
Toen we van de boot af kwamen regende het pijpenstelen en omdat de bus maar een klein stukje verderop stond hadden we onze regenjassen niet aan dus eenmaal bij de bus waren we totaal doorweekt.
Eerst kregen we een rondrit over het eiland met een bus. De man vertelde wat we zagen en was gelukkig goed te volgen. Helaas was niet alles heel goed zichtbaar door de regen en de beslagen ramen maar het was erg interessant. Wat me echt verbaasde is dat er nog mensen op het eiland wonen! De meeste mensen die er wonen (met kinderen) zijn oude gevangenen of gevangenisbewakers die als vrienden bij elkaar zijn gaan wonen op het eiland.
De gids in de bus reed ons rond langs kerken en ook langs een kalkmijn. Hier moesten de gevangenen uren lang per dag steen hakken. Door het felle verblindende licht en het fijne stof in de witte kalkmijnen raakten de ogen van Nelson Mandela en vele anderen beschadigd. Soms werden de gehakte stenen gebruikt voor wegen of om huizen enigszins dicht te maken. Wanneer de gevangenen teveel steen gehakt hadden waren ze verplicht dit in de oceaan te gooien. Ze werden uren lang aan dit werk gedwongen zodat ze minder tijd en energie overhadden om politieke plannen te maken en ideeën te delen.
Na de busrit kregen we een rondleiding bij de cellen van de gevangenen. De rondleiding was van iemand die zelf 7 jaar op het eiland gevangen heeft gezeten tegelijk met Nelson Mandela.
De eerste cel waar we waren was ongeveer 80 vierkante meter en daar zaten 60 man in. Ze hadden geen sokken, schoenen en jassen. Nu zaten er ramen in maar vroeger niet dus er kwam veel wind en in de wintermaanden regen nar binnen.
Daarna zijn we naar cel nummer 7 van Nelson Mandela gelopen. Deze cel was 2 bij 3 meter met alleen 3 dunne kleine dekentjes, een krukje en een emmer erin. Praten met de buren was ten strengste verboden.
Na de rondleiding was er tijd voor waren. Het was heel bijzonder en interessant om een rondleiding te krijgen van een man die zelf daar ook gevangen heeft gezeten.
Ondanks het nog steeds regende hebben we nog een klein rondje gelopen om wat pinguïns te zien, we waren toch al doorweekt dus dat beetje regen kon er ook nog wel bij. De pinguïns zaten ook lekker verstopt dus we hebben er dit keer niet veel gezien.
Na nog even in een souvenir winkeltje gelopen te hebben was de boot er rond 2 uur om terug te varen. Gelukkig was de terugweg niet zo wild.
Toen we weer aan land waren was het eindelijk droog en kwam zelfs de zon een beetje door. Hier zagen we Clive en we hebben met hem afgesproken om in de haven bij de winkels te kijken en om 5 uur weer terug te zijn bij de auto.
Winanda en ik hebben even wat gegeten en zijn toen langs de leuke winkeltjes gelopen. Vervolgens hebben we bij Mugg & Bean (een soort Starbucks) lekker koffie en witte chocolademelk gedronken met een groot stuk heerlijke cheescake met een karamel laag erop.
Daarna was het tijd om naar de auto te lopen. We hebben een heel stuk langs de bergen en de mooie zee gereden en halverwege zijn we gestopt op een erg mooie plek om foto’s te maken en te genieten van het uitzicht. Na ongeveer een uur rijden waren we weer thuis en blij dat we onze natte sokken, schoenen en jas uit konden doen.
In de avond had Cilla heerlijk voor ons gekookt, kip, spaghetti, verse groenten, vis uit de oven en een salade van tomaat en avocado en natuurlijk weer een glas witte wijn. Als desserts had ze pannenkoeken gebakken met appelcompote met kaneel en ijs.
In de avond hebben we nog gezellig met Clive over muziek gepraat en onze schoenen staan nu te drongen voor de openhaard!